Na foed fy mywyd bellach mwy

Na foed fy mywyd bellach mwy
  Yn eiddo i mi fy hun;
Ond treulier fy munudau i gyd
  Yn glod i'm Harglwydd cun.

Darfydded dydd, darfydded nos,
  Fel mynyd fach o'r awr;
Tra b'wyf yn caru, a rhoi fy mhwys,
  Ar fynwes f'Arglwydd mawr.

Dymunwn yma dreulio'm hoes,
  O foreu hyd brydnawn,
Lle cawn i wylo cariad pur,
  Yn ddagrau melus iawn.

O! na allwn rodio er ei glod,
  Ac iddo bellach fyw;
A phob anadliad fyn'd i maes,
  I ganmol gras fy Nuw.

gwelir:
  Boed dyoddefiadau pur y groes
  Darfydded dydd darfydded nôs
  Darfyddwn son am bleser mwy
  Iesu sy'n fwy na'r nef ei hun
  Mae durtur yr efengyl fwyn
  Ni(s g)all angylion pur y nef
  Ni feddaf ar y ddaear lawr
  O deffro'n fore f'enaid gwan
  Os edrych wnaf i'r dwyrain draw

May my life henceforth be no more
  Belonging to me myself;
But my minutes are all to be spent
  In praise to my dear Lord.

Let day vanish, let night vanish,
  Like a small minute of the hour;
While I am loving, and leaning
  On the breast of my great Lord.

I would wish here to spend my lifetime,
  From morning until afternoon,
Where I can get to weep pure love,
  In very sweet tears.

Oh, that I could wander for his praise,
  And to him henceforth live;
And every breath go out,
  To sing praise to the grace of my God.